 |
|||
|
|||
De regenboog hieronder kon ontstaan dankzij de nevel bij een waterval
en is alleen zichtbaar met de zon in de rug. In dit geval vanaf een
hoog standpunt. Later op de dag zal dit veranderen door het klimmen
en draaien van de zon (Alpentocht,
2016). |
|||
 |
|||
Het
Vliegende-Hollander-effect hieronder wordt veroorzaakt door mist,
die boven het koude water hangt. Op de oever is de mist al opgetrokken.
Even later zou ook het zicht boven het water beter worden en het schip
niet langer boven het water lijken te zweven; en een half uur eerder
was de mist nog te dik geweest om vanaf de oever iets van het schip
te kunnen zien. |
|||
 |
|||
Hieronder
nog zo'n voorbeeld van verandering van lucht en licht. Voor deze foto
heb ik een half uur in een graanveld rondgehangen. Aanvankelijk om
een eenzame klaproos te portretteren (zie onder standpunt).
Terwijl ik daarmee bezig was, was een fikse stapelwolk hard op weg
om tot een pittige donderbui uit te groeien. Als fietser ben je dan
geneigd snel een veilige schuilplek te zoeken, als fotograaf wacht
je net zo lang tot het allerlaatste zonlicht nog over het graan strijkt,
terwijl de eerste spetters al uit de wolk vallen (Groene
Weg bij Pettoncourt, 2007). |
|||
 |
|||
Harde
tegenwind en een steile klim zorgen hieronder voor een beeld met een
optimaal zwoeggehalte. Iets eerder liep de route niet pal tegen de
wind in en iets later werd het minder steil.
|
|||
 |
|||
|
|||
Vakantiefietsers
passeren een groepje wandelende moeders. Om het contrast tussen de
twee culturen vast te leggen, moet je hier als fotograaf op de juiste
plek staan en snel handelen (Twente,
2015). |
|||
 |
|||
|
|||
Soms
moet je gewoon geluk hebben dat zo'n kudde blatende schapen precies
voor je langs rent. Ik hield mijn toen nog analoge camera al een tijdje
paraat en had ook gecheckt of het filmrolletje al bijna vol was, nadat
ik de schapen vanaf een heuveltop had zien naderen (Wales,
1999). |
|||
 |
|||
Het
is altijd spannend om te anticiperen op wat misschien gaat gebeuren.
Hieronder stond ik bovenop een brug over een half drooggevallen rivier. Vanaf mijn fiets had ik al gezien dat er koeien door de bedding liepen die hoogstwaarschijnlijk onder de brug door zouden gaan. Toen ze aan de andere kant van de brug tevoorschijn kwamen en de voorste koeien links en rechts bijna het beeld uitliepen, maakte ik de foto. Ook dit was nog in het analoge tijdperk. Ik zou vier maanden onderweg zijn en had net genoeg filmrolletjes mee om elke dag een paar foto's te kunnen maken. Op het juiste moment de ontspanknop indrukken was vaak essentieel voor een geslaagde foto. |
|||
 |
|||
Voor
de volgende foto geldt een soortgelijk verhaal. Eerst was ik dit drietal
voorbijgefietst. Honderd meter verderop wachtte ik tot ze langs zouden
komen. Ik hoopte al dat er een interessant beeld zou ontstaan, maar
het resultaat was boven verwachting door het effect van de schaduwen
op de muur. |
|||
 |
|||
|
|||
Hieronder
nog zo'n plaatje uit het analoge tijdperk. Als introverte fotograaf
hou ik er niet zo van om mensen actief te benaderen voor een geënsceneerd
portret. Dat deed ik alleen als het moest van een opdrachtgever (zoals
bij deze
portretten). Op reis maak ik liever foto's van onbewaakte
momenten, waarop mensen helemaal zichzelf zijn terwijl ze niet doorhebben
dat ze gefotografeerd worden. Zoals deze souvenirverkoper die helemaal
opgaat in zijn rookpauze en even geen zin heeft in klanten. |
|||
 |
|||
|
|||
Toch
kan een geposeerde foto ook zijn charmes hebben, wanneer je als voorbijfietsende
passant bij toeval op een folkloristisch evenement stuit; zoals een
bijeenkomst van het Manneken Pis Genootschap in Geraardsbergen. |
|||
 |
|||
Ga verder naar 'couleur locale' of een van de andere onderwerpen:
|
|||